Manipulacije sa jugoslovenstvom

Neporecive istorijske činjenice dokazuju: da nije bilo ni Jugoslavije, niti „jugoslovenskih trupa“ kada su 24. (11) oktobra 1918. godine srpske trupe krenule iz Peći prema Crnoj Gori i narednih dana zaposjele čitavu njenu teritoriju i kada su dejstvovale u toku izbora. Tadašnja upotreba odrednica „jugoslovenske trupe“, „jugoslovenska vojska“, čista je manipulacija

7. Nema snagu vjerodostojnog dokaza demokratičnosti izbora sadržina teksta od 8. februara 1919, sistematizovanog u sedam tačaka, sa potpisom generala Franše D’ Eperea.

Autori hvalospjeva o podgoričkoj skupštini i odluci koju je ona donijela 26. novembra 1918. godine citiraju pojedine rečenice iz teksta od 8. februara 1919. godine, sistematizovanog u sedam tačaka, sa potpisom generala Franše D’Eperea, a autori tekstova podrške tim hvalospjevima u medijima objavili su čitav taj tekst. Jednako usklađeno tvrde: da se sadržinom tog teksta pouzdano dokazuje da su izbori poslanika u podgoričku skupštinu 1918. godine bili demokratski. I da su podgoričkoj skupštini dali puni legitimitet da odlučuje o budućnosti države Crne Gore, da odluči kako je odlučila.

Rezultati analize sadržine tog teksta i upoređenje njegove sadržine sa naučno utvrđenim činjenicama, koje su neporecive, međutim, kazuju da je njegova sadržina suprotna stvarnosti kakva je „uistinu bila“ i da su obje citirane tvrdnje činjenično neosnovane, a naučno neodgovorne i neozbiljne. Jer, sadržina tog teksta nema snagu koja može negirati ili dovesti u pitanje konstatovani činjenični nalaz da su izbori poslanika u podgoričku skupštinu bili kulturno, pravno i politički neregularni i antidemokratski i da joj nijesu dali demokratski legitimitet da u ime naroda Crne Gore odlučuje u budućnosti države Crne Gore.

Tekst bez činjenica

Rezultate te analize i upoređenja čini poduži skup i sklop činjenica, među kojima su i sljedeće:

1.Označeni tekst ne sadrži nijednu činjenicu o pravnom i političkom osnovu raspisivanja izbora i o njihovom toku. Takođe ne sadrži nijednu činjenicu o ustanovljenju podgoričke skupštine, legalitetu i legitimitetu njenog ustanovljenja, ni bilo o čemu drugo. Sadrži samo ocjene. A ocjene, bez potvrde sa činjenicama, nijesu i ne mogu biti dokaz.

2.Ocjene o izborima u označenom tekstu suprotne su neporecivim činjenicama. Kako onim naučnim metodom utvrđenim na temelju sadržine zvaničnih dokumenata, tako i onim utvrđenim u prethodno prikazanim izvještajima izaslanika SAD i Velike Britanije. Očigledni dokazi za to su:

a)U tekstu pod prvom tačkom tvrdi se „da su trupe u Crnoj Gori jugoslovenske, a ne srpske“. Neporecive istorijske činjenice, međutim, dokazuju: da nije bilo ni Jugoslavije, niti „jugoslovenskih trupa“ kada su 24. (11) oktobra 1918. godine krenule iz Peći prema Crnoj Gori i narednih dana zaposjele čitavu njenu teritoriju i kada su dejstvovale u toku izbora. Tadašnja upotreba odrednica „jugoslovenske trupe“, „jugoslovenska vojska“, čista je manipulacija. (Manipulacija sa odrednicom „Jugoslovenska vojska“ dogodila se i u ratnim dejstvima 1991. i 1992. godine).

Vojska je onoga pod čijom komandom izvršava zadatke. Vojska koja je u novembru 1918. godine zaposjela, stvarno okupirala, kako piše vojvoda Mišić u uputstvu za njeno djelovanje, teritoriju Crne Gore, u toku izbora i sve do 8. februara 1919, postupala je isključivo – što dokazuju prethodno izložene činjenice – po naredbama i uputstvima Vrhovne komande srpske vojske. Postupala je sa ciljem „izvršavanja naredaba Vrhovne komande srpske vojske“, kako je iskazano i u citiranoj naredbi majora Nikolića. Zaustavljanje interniraca da ne doputuju u Crnu Goru do glasanja, činjeno je po naredbama Vrhovne komande srpske vojske. Izvještaji o djelovanju te vojske i rezultatima njenog djelovanja, dostavljani su isključivo toj komandi. Razoružanje i rasformiranje pet bataljona samoorganizovanih naoružanih crnogorskih građana i naredba da njihovi pripadnici „idu kućama“, izvršeni su po nalogu načelnika štaba Vrhovne komande srpske vojske, i tako dalje.

Neistine o vojsci

b)Pod tačkom drugom u tekstu se tvrdi „da su izbori bili slobodni, jer 500 vojnika jugoslovenskih nije moglo svoju volju naturiti desetinama hiljada naoružanih Crnogoraca“, a pod tačkom trećom tvrdi se „da su izbori izvršeni slobodnije od onih koji su se praktikovali za vrijeme bivšeg kralja Nikole“.

Nije istinito da je bilo samo „500 vojnika“ srpske vojske koja je zaposjela teritoriju Crne Gore. Odred srpske vojske koji je zaposjeo teritoriju Crne Gore imao je rang divizije, koju su činile „jedan puk, dvije brdske brigade i vod konjanika, ukupne jačine 2.866 ljudi“. (Vidjeti imenovanu knjigu Dimitrija Dima Vujovića, str. 22 – 26). Nije poznato da li je taj broj uvećan po zahtjevu privremenog centralnog izvršnog odbora za ujedinjenje koji je 8. novembra Janko Spasojević, šifriranom depešom, uputio vojvodi Mišiću, iz Andrijevice. Zahtjevu kojim je traženo „da se u sve crnogorske varoši pošalje što više srpskih vojnika“. Da je bio veći broj od 500 vojnika svjedoči i činjenica da su, osim vojnih garnizona u sjedištima većih komandi, u Plavu, Gusinju, Andrijevici, Kolašinu, Tuzima, Virpazaru, Rijeci Crnojevića i svim drugim sličnim mjestima na čitavoj teritoriji Crne Gore stacionirane vojne postaje, od po jednog voda ili čete značeni tekst ne sadrži nijednu činjenicu koja bi potvrdila da su izbori bili slobodni u bilo kojoj fazi ili komponenti izbornog procesa. Nema ni podataka koji bi kazivali da je ocjena o demokratičnosti izbora koja se nalazi u označenom tekstu izvedena iz rezultata sprovedenog postupka utvrđivanja činjenica na terenu Crne Gore. Nema nijednog podatka koji bi kazao da je u toku izbora Franše D’Epere ili neko iz njegove komande dolazio i posmatrao tok izbora na bilo kojem dijelu teritorije Crne Gore na kojima su sprovođeni izbori. Nema ni utvrđenja da je u izbornim procesima sprovedenim u novembru 1918. godine ispoštovano bilo koje od više standardnih pravila za slobodne izbore.

Bez prava na prigovor

Standardna i u svijetu priznata mjerila o legalnosti i demokratičnosti izbora kazuju: da izbori nijesu i ne mogu biti slobodni u jednoj međunarodno priznatoj državi, što je tada bila Crna Gora, kada ih zakazuju i sprovode izaslanici druge države, po nalogu te države; kada izaslanici druge države, pod zaštitom njene vojske, oduzimaju prava legalnim i legitimnim organima države u kojoj se sprovode izbori; kada se izbori zakazuju i sprovode gaženjem Ustava i zakona te države; kada je između dana zakazivanja i održavanja izbora najviše deset dana, u nekim djelovima države manje od toga; kada se izbori održavaju u uslovima policijskog časa u djelovima države i u okolnostima prisustva aktivnog manifestovanja snage vojske druge države (razoružanje i raspuštanje crnogorskih jedinica, zadržavanje interniraca na putu da ne dođu na glasanje, itd.); kada se glasanje vrši bez biračkih spiskova, bez biračkih odbora, sa rukovođenjem izbornim procesom grupe izaslanika druge države; kada se punomoćja izabranim izdaju bez utemeljenja u zapisnike o toku pojedinih izbornih radnji i od lica koja nijesu učestvovala u procesima njihovog „biranja“, od lica za koja je „glava“ tijela koje je organizovalo i sprovodilo izbore, Svetozar Tomić, u izvještaju Vladi Srbije, od 18/31. oktobra kazao da su „postavljena za starešine okruga i srezova“…i da su „svi naši ljudi i pristalice pokreta“; kada u čitavim regijama građani nijesu znali za izbore i nijesu glasali, kada je internircima iz reda građana te države onemogućeno, zadržavanjem od vojske na putu, da dođu na glasanje; kada se nakon izbora određuje da građane jednog čitavog okruga ne mogu predstavljati od njih izabrani, nego izabrani u druga dva okruga, u čijem biranju ti građani nijesu učestvovali; kada je sve to činjeno bez ikakve kontrole, kada nije bilo prava niti mogućnosti na prigovor ili žalbu, i tako dalje. A sve to su odlike novembarskih izbora 1918. godine u Crnoj Gori, dokazane prethodno konstatovanim činjenicama. Da su slobodni izbori sa tim odlikama može zaključivati i tvrditi samo onaj ko stvari ideološki vidi i čita ne kakve jesu nego kako želi da jesu i da ih drugom prikaže kako on želi.

Da se ne izgubi naše ime

Istina je da nijesu sasvim slobodni bili izbori za vrijeme Kraljevine Crne Gore. Ali, neporecivo je da su ti izbori zakazivani i sprovođeni po zakonima saglasnim sa tada važećim ustavom, zakazivali su ih i sprovodili legalni i legitimni organi i tijela, a ne izaslanici druge države, interval između zakazivanja i održavanja izbora bio je najmanje 60 dana, a ne najviše deset dana, glasanje je obavljano sa biračkim spiskovima, biračkim odborima, punomoćja su izdavali učesnici u procesima biranja poslanika, postojala je kontrola zakonitosti sprovođenja izbora, pravno je bio regulisan postupak prigovora i žalbi. Izbori sa tim odlikama neporecivo isključuju ocjenu da su od tih izbora bili slobodniji izbori u novembru 1918. godine.

c)U označenom tekstu, pod tačkom četiri, tvrdi se: „Svi Crnogorci su bili za jedinstvo sa Srbijom“, a ne iznosi se nijedna činjenica koja bi to potvrdila.

Istorijska je istina da su Crnogorci listom bili za stvaranje države jugoslovenskih naroda u koju će, kako piše u protestu 250 Cetinjana podgoričkoj skupštini, „Crna Gora ući ruku pod ruku sa Srbijom“.

Međutim, sadržina tog protesta je prikazala: pobunu u Nikšiću, sadržinu citiranih djelova iz knjige Jovana Ćetkovića, koji kazuju da su građani u izbornom procesu govorili da je „dobro ujedinjenje…ali mi naše crnogorsko ime ne damo“, da „pristaju na zajedničku državu od Triglava do Bitolja …samo da se ne izgubi naše ime“, crnogorsko ime; sadržina citiranih djelova izvještaja izaslanika SAD i Velike Britanije, masovnost Božićnog ustanka protiv sprovođenja odluke podgoričke skupštine, veliki broj glasova koje su dobili na izborima 1920. godine kandidati koji su imali negativan stav prema podgoričkoj skupštini i njenoj odluci i druge prethodno identifikovane činjenice, dokazuju da je znatan dio građana Crne Gore bio protiv „sjedinjenja sa Srbijom“, protiv inkorporiranja Crne Gore u Srbiju i stavljanja naroda Crne Gore pod vlast dinastije Karađorđevića.

Dakle, činjenice kazuju sasvim drugačije od tvrdnji u tekstu sa potpisom generala Franše D’ Eperea. A čemu vjerovati, činjenicama ili tvrdnjama u tekstu sa njegovim potpisom, nauka daje precizan odgovor.

 

U suprotnosti sa stvarnošću

Nauka je, naime, davno utvrdila: (1) činjenice i odnosi između njih imaju univerzalnu vrijednost. One su datost. One su odlučujuće i obavezujuće. Tvrdnje, stavovi i mišljenja nijesu ni datost, ni odlučujuće, ni obavezujuće. Činjenice su jedno, a sasvim drugo su tvrdnje, stavovi, ocjene, mišljenja. (2) Nije naučno validno, ni društveno opravdano, ni čestito nečije tvrdnje, koje nijesu potvrđene činjenicama iz kojih su izvedene, prikazivati neporecivo istinitim. Pogotovo kada se pri tome prećuti postojanje činjenica, kao datosti, javno prezentiranih u drugim izvještajima i naučnim studijama, koje kazuju da je „uistinu bilo“ drugačije od tih tvrdnji. I kada izostane izjašnjenje o tim činjenicama.

Ova naučna utvrđenja, koja obavezuju bar univerzitetske profesore, nijesu poštovali autori tekstova objavljenih povodom označene proslave.

Nauka je takođe utvrdila pravilo da je prilikom ocjene bilo kojeg teksta odgovoriti i na pitanja: ko je njegov autor, zašto i radi čega je on kreiran. Odgovorom na ta pitanja saznaju se ideje, motivi i ciljevi kreacije teksta. Saznaju se činjenice koje, manje ili više, pružaju znanje o istinitosti, o pouzdanosti stavova i tvrdnji u tekstu.

Ni ovo naučno utvrđenje nijesu poštovali autori tvrdnji da je „uistinu bilo“ onako kako piše u označenom tekstu sa potpisom Franše D’ Eperea. A postupak izveden saglasno konstatovanom pravilu nauke, daje rezultat:

Brojne činjenice, naročito činjenica da je postojao dogovor velikih sila da one zajednički, sa statusom međunarodnog činioca, ne šalju izaslanike da utvrđuju stanje u Crnoj Gori, nego da to mogu činiti, putem svojih izaslanika ili izabranika, svaka od njih za sebe, kazuju da je predmetni tekst napisan za potrebe francuske vlade, povodom njenog traženja, što je vjerovatnije, ili po inicijativi D’ Eperea, francuskog generala. Ova činjenica je ključ za saznanje motiva i cilja zašto je napisan tekst koji je u suprotnosti sa stvarnošću kakva je „uistinu bila“.

http://www.pobjeda.co.me/citanje.php?datum=2011-03-03&id=202665